Gustaaf Peeters was van gewoon soldaat opgeklommen tot officier en had zich blijkens de legerdagorders steeds voorbeeldig en moedig gedragen op het slagveld. Hij sneuvelde in de tweede fase van het eindoffensief bij de zware offensieve acties rond Kortemark. Aan het front had hij zich steeds Vlaamsgezind en sociaalvoelend opgesteld en was hij zelfs, tot onvrede van heel wat hogere officieren, in november 1916 medestichter en secretaris geworden van de studiekring van het 1e Bataljon van het 10e Linieregiment. Hij was als dusdanig mee verantwoordelijk voor de motie die de vier studiekringen van het 10e Linieregiment einde november 1916 hadden opgesteld waarin in scherpe bewoordingen werd geprotesteerd tegen een bepaald gedeelte van de Franstalige pers die sommige Vlaamsgezinde voormannen bleef aanvallen. Ze vonden "het een blijvende belediging steeds opnieuw te moeten vaststellen hoe de edelste bedoelingen van onze Vlaamse leiders verkeerd worden uitgelegd en door verregaand kwaad uitgekreten". Na zijn sneuvelen herdacht zijn collega-officier Jozef Rombouts hem in "De Stem uit België": "Ik kende hem van af de humaniora te Hoogstraten, waar zijn zacht gemoed en opgeruimde ziel hem de sympathie van zijn makkers in volle oprechtheid had verworven. Hij bleef één der flinke katholieke Vlaamsche koppen van het Turnhoutsche en van de Kempen. Ik ontmoette hem opnieuw in het regiment toen in 1915-16 de Vlaamsche studiekringen opschoten en bloeiden, toen hij de medestichter van Vlaamsch studieleven voor zijne eenheid was, en hij, herdenkend de geestdrift der bond- en landdagen uit vredestijd, die begeesterende opgetogenheid in die stonden van samenzijn binst oorlogstijd, terug had gebracht. Hij ijverde met volksgezinde plicht en verknochtheid voor zijne jongens, en te midden van hen stond hij, sterk en schoon, door hun vertrouwen en hun genegenheid. Staf bleef een man van overtuiging. Kandidaat-officier zijnde wist hij hoe gevaarlijk voor zijne bevordering het was fier te gaan op daadvaardige, Vlaamschezinde werkkracht. Hij onderging als velen onzer edele studenten, den hoon der verdachtmaking met den twijfel aan vaderlandsliefde vanwege de overheid om zijn ideaal voor Vlaanderen. Maar zijn karakter steunde op eenen wil die kranig achterstelling torste om geen afbreuk te doen aan de trouw zijner gedachten aan God, Vaderland en Volk".
Biografische notities
– Geboorte: Tielen, 13/11/1892
– Overlijden: Kortemark, 14/10/1918
– Genealogie: Zoon van Ludovicus Peeters en Maria Elisabeth Deckers
– Burgelijke staat: Ongehuwd
– Beroep:
– Woonplaats:
Legerdienst
– Stamboeknummer:
– Rang: Onderluitenant
– Eenheid: 10e Linieregiment, 1/1, 1e cie.
– Periode: -
Gerelateerd aan
 |
Heldenhuldezerk Peeters, Gustaaf [bewaard] Gemeentelijke begraafplaats Kortemark [-1922], grafnummer Crypte IJzertoren [-heden], grafnummer |
Referentie
Peeters, Gustavus Dominicus Franciscus, in: Databank Heldenhulde. Beschikbaar langs: https://heldenhulde.be/persoon/peeters-gustavus-dominicus-franciscus/, laatst aangepast op: 2016-05-28 22:01:55.